وَ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ ۖ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ ﴿٣١﴾ که عصای خود را بیفکن، پس چون دید آن مثل ماری می خزد، به عقب برگشت و به پشت سر نگاه نکرد. ای موسی! پیش آی و نترس که تو […]
أَفَمَن وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَن مَّتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ ﴿٦١﴾ آیا کسی که وعده ی نیکو به او داده ایم و او دیدار کننده آن است، مانند کسی است که از متاع زندگی دنیا بهره مندش گردانیدیم، سپس او روز قیامت از جمله احضارشدگان خواهد بود. (61)
بسم الله الرحمن الرحیم به نام خداوندی که رحمت عامش شامل همه و رحمت خاصش از آن مؤمنین است. الم ﴿١﴾ أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ﴿٢﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّـهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ ﴿٣﴾ الف، لام، میم (1) آیا مردم پنداشتند همین که